Votre panier est vide !
statufier
,
vb. tr.
statufier, vb. tr. 01 [élever une statue à quelqu'un, le représenter en statue] : mètte en statüe/ en léstatüe ◊ statufier le héros national : mètte en statüe le* héro le* péi. Monte inn* statüe le* héro le* péi.
statufier, vb. tr. 02 [(fig.) – vouer à qqn une admiration souvent excessive, le mettre sur un piédestal] : mètte anlèr dessi (in) piédéstal ◊ Il ne méritait pas que sa femme le statufie ainsi. Li té i mérite pa (ke) sa* fanm té i mètte ali anlèr dessi in piédéstal konm ça-là.
statufier, vb. tr. 03 [(fig.) – pétrifier, figer qqn par la surprise ou la peur] : fé kaïye en plasse ; fé kaïye en statüe/ en léstati ; fé rèst' koik ◊ Sa réponse me statufia. Son * réponse la-fé kaïye amwin en statüe/ en léstati/ en plasse. Son réponse la-fé rèst' amwin koik.
statufier, vb. tr. 04 [(employé dans une construction pronominale) – même sens que le précédent] : kaïye en plasse/ en statüe/ en léstati ◊ Elle eut si peur qu'elle se statufia et demeura longtemps incapable de bouger. Tèlman èl la-moulkané k'èl la-kaïye lontan en plasse/ en statüe/ en léstati san gaingne, boujé.