asticoter, vb. tr. [(fam.) – contrarier, harceler jusqu’à l’énervement] : agass(e, é) ; astik(e, é) ; tizon(e, é) ; fé lanspèk déyèr (in moune) ; jüguil(e, é) ; fatig lo* tété ◊ Enfant qui asticote sa sœur : marmaïy k'i agasse/ jüguile son sœr.